نوع مقاله : مقاله ترویجی
نویسندگان
1 گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2 دانشیار فیزیولوژی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده
بیماری صرع، سومین اختلال نورولوژیک از نظر شیوع است که بیش از70 میلیون نفر از مردم جهان(در حدود1%) به آن مبتلا هستند (1). صرع (Epilepsy)، مجموعهای از اختلالات نورولوژیک مزمن با علائم ناهمگون است که حملات تشنجیِ خودبخودیِ عود کننده و مکرر مشخصه مهم آن است. تشنج (Seizure)، به علائم یا نشانههای گذرائی گفته میشود که در نتیجة افزایش فعالیت غیرمعمول و هم زمان، در نورونهای بخشی از مغز رخ می دهد (1و2). تشنج، تا زمانی که به حالت مزمن تبدیل نشود، صرع نامیده نمی شود (2). ساز وکار ایجاد و توسعه صرع، تا امروز به خوبی شناخته نشده است. صرعزائی (Epileptogenesis) به شکل پذیری (Plasticity) پیچیده مغز گفته میشود که به دنبال جراحت و خونریزی در مغز ایجاد میشود. به دنبال این تغییرات در مغز سالم، تشنج های مکرر ایجاد می شود (9). صرعزائی، فرایندی آرام است، که چند ماه تا بروز تشنج های خودبخودی طول میکشد (10). با استفاده از مطالعات بالینی بر روی انسان، به تنهائی، نمیتوان سازوکارهای پیچیده، صرعزائی و تشنج را شناسائی کرد. لذا، استفاده از مدلهای جانوری مناسب، ضروری به نظر می رسد (5). در این مقاله سعی میشود، ضمن معرفی انواع صرع، فرایند صرعزائی و سازوکار ایجاد صرع مورد بررسی قرار گیرد.
کلیدواژهها
منابع