نویسنده
دانشگاه تهران
چکیده
کیفیت بر اساس شواهد کافی ارزیابی می شود، در حالی که بهترین نتایج پژوهش با دانش علمی محقق می شود. اطلاعات موجود در یک کار علمی باید همواره بر اساس شواهد علمی باشد. رهنمون ها برای یک تحقیق علمی صادقانه باید بر اساس نتایج واقعی طراحی شود. تحقیق پویا و استفاده از روش های صحیح کار علمی باید از تمرین های هر روزه و مبانی تحقیق منشا گیرد. کار اصیل باید دارای منابع اطلاعاتی درست، با اهداف تحقیقی با تعریف واضح و روش های کاری قابل پذیرش برای سوال های مطالعه باشد. هنگام انتخاب روش ها لازم است رضایت بیماران/پاسخ دهندگان جهت فراهم کردن داده ها برای اجرای طرح یا آنچه رضایت اگاهانه نامیده می شود، به دست آورده شود. نتایج حقیقی تنها با تلاش های خود به دست می آید، از آنها نتیجه گیری می شود و در نهایت یک تفسیر علمی معتبر به دست می دهد. تمام یا بخشی از متن ممکن است از منابع دیگر کپی شود و به عنوان نتایج مطالعات دیگر علامت گذاری شود. کارشناسی و ادبیات علمی مرتبط که عمدتا از انتشارات موجود در پایگاه های داده زیست پزشکی گرفته شده اند برای کار علمی با کیفیت بالا ضروری است. ادبیات علمی به مقالات علمی، تخصصی و مروری، گزارش های موردی از بیماری در جریان کار پزشکی اطلاق می شود اما دانش همچنین می تواند از سخنرانی های علمی و کارشناسی دانشمندان مشهور حاصل شود. متن باید استانداردهای نگارش مقاله را رعایت کند. اگر مقاله قبلا در یک مجله علمی منتشر شده است، همان مقاله نمی تواند با تنظیمات کوچک یا بدون مشخص کردن بخش های استفاده شده از مقاله اول در مقالۀ دیگر در هیچ مجله ای منتشر شود. زمانی که نویسندهء یک مقاله جدید یا با ذکر نویسنده یا بدون ذکر آن، از بخش قابل توجهی از مقاله های منتشر شده پیشین، از جمله همکاری ها در مقاله اول استفاده می کند، نقض حق تکثیر رخ می دهد. مجله دیگر می تواند مقاله منتشر شده را با اجازه ناشر و نویسنده دوباره منتشر کند. در این صورت چاپ مجدد مقاله سرقت ادبی محسوب نمی شود زیرا مجله اظهار می کند که مقاله با اجازۀ مجله ای که در آن مقاله نخستین بار منتشر شده است دوباره منتشر شده است. مقاله اصلی فقط می تواند یکی باشد، کپی کپی است و سرقت ادبی کپی دزدیده شده است. هدف مبارزه با سرقت ادبی بهبود کیفیت، دست یابی به نتایج رضایت بخش و مقایسه نتایج تحقیق خود و نه کپی کردن داده ها از نتایج تحقیق دیگران است. کپی به نتایج نادرست منجر می شود. امروزه مشکل سرقت ادبی بزرگ و گسترده شده است و در تمام حوزه های فعالیت انسانی مخصوصا در علم حضور دارد. موسسات علمی و دانشگاه ها باید مرکزی برای نظارت، تضمین، ترویج و گسترش تحقیق با کیفیتآ داشته باشند. بدون توجه به حوزه علمی مورد تحقیق، قانون گذاری و احترام به قوانینِ شیوه مناسب از الزامات هر موسسه تحقیقاتی، دانشگاه و محقق است. در مورد معیارها و استانداردها برای زمان و چگونگی اعلام کردن فردی به عنوان سارق ادبی سوء تفاهم ها و شک هایی وجود دارد. انجمن جهانی سردبیران پزشکی (World Association of Medical Editors=WAME)، انجمن اروپایی سردبیران علم (European Association of Science Editors=EASE) و کمیته اخلاق نشر (Committee on Publishing Ethics=COPE) بر تعریف دقیق سرقت ادبی، مجازات منتحل توسط جامعه علمی و نحوه آشنا کردن نویسندگان با انواع مجازات ها کار می کنند. روال مطلع کردن سردبیران از سرقت ادبی کشف شده، خروج مقالات از پایگاه داده و قرار دادن نویسندگان در یک فهرست به اصطلاح سیاه است. اکنون، این تنها راه جلوگیری از سرقت ادبی است زیرا مجازات دیگری وجود ندارد.
کلیدواژهها