نویسنده
دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره)
چکیده
استفاده از گیاهان مهندسی شده به عنوان بیوراکتورهای تولید پروتئینهای هترولوگوس، جایگزینی بسیار مناسب برای سیستم های بیانی متداول کشتهای سلولی پستانداران و سیستمهای حیوانی تراریخته هستند. برای تولید کارآمد پروتئینهای نوترکیب، انتخاب گونه میزبان بسیار اهمیت دارد که در این خصوص انتخاب گونه میزبان وابسته به نوع پروتئین نوترکیب، سیکل زندگی میزبان و عملکرد آن، هزینههای نگهداری و افزایش مقیاس تولید میباشد. از مهمترین مزایای سیستمهای بیانی مبتنی بر گیاهان میتوان به مقرون به صرفه بودن سیستمهای گیاهی، عدم آلودگی پروتئینهای نوترکیب مشتق شده از گیاهان با میکروارگانیسمهای بیماریزای انسانی بدلیل عدم میزبانی گیاهان برای عوامل بیماریزای انسانی، آسانی و کم هزینه بودن استحصال و تخلیص پروتئینهای نیازمند پردازشهای پایین دستی در گیاهان و انجام بیشتر تغییرات پس ترجمهای مورد نیاز برای پایداری و فعالیت پروتئین توسط گیاهان اشاره کرد. برای توسعه تولید پروتئینهای نوترکیب مبتنی بر گیاه بهینه سازی میزان بیان پروتئین بسیار ضروری میباشد و در این خصوص فاکتورهای مختلفی در کنترل بیان تراژن در سطوح مختلف نسخهبرداری، ترجمه، تغییرات پس از ترجمهای و ذخیره پروتئین نوترکیب در سلول درگیر میباشند. از طرف دیگر مقادیر پائین پروتئین تولید شده مشکل اساسی محدود کننده بهرهبرداری تجاری از پروتئینهای نوترکیب بیان شده در گیاهان میباشد. بنابراین بهبود تجمع پروتئین نوترکیب در گیاه تراریخته یک عامل بسیار مهم در میزان مطلوبیت یک سیستم بیانی محسوب میشود. در این راستا الحاق سیگنالهائی به انتهای کربوکسیل پروتئینهای هدف منجر به ابقاء و افزایش تجمع آنها در شبکه آندوپلاسمی میشود. پس از تولید محصول نوترکیب، استفاده از affinity tagها ابزارهای بسیار موثر و مفید برای خالصسازی پروتئینهای نوترکیب هستند و امکان تخلیص پروتئینها بدون نیاز به اطلاع قبلی از خصوصیات بیوشیمایی آنها را ممکن میسازند.
کلیدواژهها