نویسندگان
1 تهران، دانشگاه علامه طباطبائی، گروه زبان شناسی همگانی
2 مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زبان شناسی همگانی
چکیده
زبانشناسی زیستی حوزه میانرشتهای جدیدی است که ویژگیهای بنیادی زبان انسان را میکاود و سیر تحول و تکوین آن در افراد، شیوه به کار بستن آن در امر ارتباط، مکانیسمهای مغزی مرتبط با آن، مجموعه ژنهای پشتیبان آن و پدیدآئی آن در نوع بشر را بررسی مینماید. برای بررسی موارد پیشگفته باید به تعاملات ذهن و مغز در تولید و ادراک زبان پرداخت، مولفههای مغزی که خاص و ویژه زبان (و بویژه انسان) هستند را کشف کرد و در پایان، این مولفهها را از مولفههای دیگر قوای شناختی متمایز ساخت. پیشرفتهای حوزههای زبانشناسی نظری، ژنتیک، روانشناسی رشد و روانشناسی تطبیقی، برنامه فرگشت-وافرگشت در زیستشناسی، فرضیههای بدیع و آزمونپذیری را در رابطه با مسائل مذکور ارائه نمودهاند. در پژوهش حاضر به دو مسئله منشا و تنوع زبان پرداخته میشود؛ بیشتر سعی میگردد با کمک گرفتن از فعالیتهای اخیر زیستشناسی در باب موضوعات فرگشت (تکامل) و رشد و در چارچوب نظریه اصول و پارامترها به دو مسئله منشا و تنوع زبان پرداخته شود. زبان بشر، نظام محاسباتی درونی است که توسط عملگری بازگشتپذیر کنترل شده و ساختی پایگانی را بدست میدهد؛ ارتباط و تعامل با نظامهای تفکر و حرکت به طرح نقشمند زبان شکل میبخشند. در این پژوهش به نتایج تحقیقات بر روی ژن FOXP < /font>2 نیز پرداخته میشود. نگارندگان برآنند تا نشان دهند چطور، پیدایش تکاملی-جهشی این نظام بازگشتپذیر از بازارزیابی استدلالهای تکاملی و تحقیقات مربوط به ارتباط بین تکامل و رشد سود میبرد. در نهایت مشخص میشود که تغییراتی نسبتا سریع در ساختار زیستی انسان بوقوع پیوسته است که انسان را مجهز به زبان کردهاند.
کلیدواژهها