نویسنده
سمنان، دانشگاه سمنان، دانشکده علوم، گروه زیستشناسی سلولی و مولکولی
چکیده
کشف اخیر ویروسهای متنوع بسیار بزرگ از قبیل میمی ویروس (mimivirus)، این فرضیه را در اذهان متبلور ساخت که این ویروسها یک دامنه (Domain) جدید را در کنار سه دامنه سلولی دیگر (Archaea، Bacteria و Eucarya) تشکیل میدهند. همچنین، فرض شده است که آنها به عنوان ارائهدهندگان ژنهای مهم یا حتی برخی ساختارهای دخیل در شکلگیری هسته، نقشی کلیدی در خاستگاه یوکاریوتها ایفا کردهاند. بهواسطه افزایش دسترسی به توالیهای ژنگان این ویروسهای غولپیکر، این قبیل فرضیات را میتوان از طریق آنالیزهای ژنگانی و تبارزایشی مقایسهای به آزمون گذاشت و اصلاح کرد. نرخ تکاملی بالای ویروسها که هنگام استفاده از روشهای نامناسب به القای آرتیفکتهای تبارزایشی از قبیل گرایش به انشعاب بلند (Long Branch Attraction) منجر میشود، این کار را به امری بسیار دشوار مبدل ساخته است. در آن دسته از درختهای تبارزایشی که از جایگاه ویروسها به عنوان دامنه چهارم حیات حمایت میکنند، میتوان تصنعی (artefact) بودن را نشان داد. در اغلب موارد، حضور نسخههای همساخت ژنهای سلولی در ویروسها به بهترین وجه با فرآیند متناوب انتقال افقی ژن (Horizontal Gene Transfer) از میزبانهای سلولی به ویروسهای آلوده کننده آنها، و نه در جهت عکس توجیه میشود. امروزه، هیچ شاهد موثقی برای وجود یک دامنه ویروسی حیات یا نقش قابل توجه ویروسها در توضیح خاستگاه، دامنههای سلولی وجود ندارد.
کلیدواژهها
the kingdom of man. Venice, Italy: Typis Gasparis Gerardi.
1110889108)
11, 543–546. (doi:10.1016/j.tim.2003.10.006).